دم ده و عشوه ده ای دلبر سیمین بر من

که دمم بی‌دم تو چون اجل آمد بر من

دل چو دریا شودم چون گهرت درتابد

سر به گردون رسدم چونک بخاری سر من

خنک آن دم که بیاری سوی من باده لعل

[...]

ترک مه پیکر من تا که برفت از بر من

دور از آن روی ندانم که چه شد بر سر من

تا جدا گشت ز من آن که چو جان است مرا

واله و خسته و زار است دل غم خور من

چشم من هیچ شبی خواب نگیرد ز غمش

[...]

ای خوش آن باد که از کوی تو آید بر من

مشت خاک درت باز نهه بر سر من

نفروزد شبم از مه که فتد بر در و بام

خانه روشن کن و چون شمع درآ از در من

تیره جانیست دل سوخته بر دیده نشین

[...]

سوخت محرومی دیدار چنان پیکر من

که زهم ریزد اگر دل طپد اندر بر من

تو مرا سوزی و من سوزم از من غم که مباد

باد بیرون برد از کوی تو خاکستر من

آن قدر گریه کنم کاب به افلاک رسد

[...]

سیلانی بکن ای چشمه چشم تر من

نوجوان اکبر من

گیتی از نیل عزا ساخت سیه معجر من

نوجوان اکبر من

از ازل کاش نمی زاد مرا مادر من

نوجوان اکبر من

بیخت پرویزن غم خاک عزا بر سر من

نوجوان اکبر من

سینه طبل است و علم آه و الم لشکر من

نوجوان اکبر من

کاش بر باد دهد توده خاکستر من

نوجوان اکبر من

ساخت لبریز ز خوناب جگر ساغر من

نوجوان اکبر من

تیره شد روز پدر گشت سیه اختر من

نوجوان اکبر من

خاک بر فرق من و کلک من و دفتر من

نوجوان اکبر من

خرم آن دم که نشنید بت من در بر من

شاد بی او نشوداین دل غم پرور من

زلف دلدار مرا خاصیت پر هماست

پادشاهی کنم ار سایه زند بر سر من

ای صبا حال دلم را بر دلدار بگوی

[...]

گفت ای مادر نیک اختر و غم پرور من!

بنشین لحظه ای از راه وفا در بر من

دمی از مهر بنه بر سر زانو سر من

سیر بنگر تو سر و زلف و رخ انور من

گفت ای مهر جبین، نور دو چشم تر من!

ای به خون خفته! علی اکبر مه پیکر من!

کمتر از ناقه صالح نبود اصغر من

هستی آگاه ز حال دلم ای داور من

کوفیان تیر دهندم عوض قطره آب

قیمت آب بگیرند ز چشم تر من

قاتل از کشتن من این همه تاخیر چرا

[...]

سبزۀ دامن من، تازه گل احمر من

تشنه لب اصغر من

بوستان خرم و خشکیده نهال تر من

شاخ طوبی بر من

برد یکباره قرار از دل و هوش از سر من

روح از پیکر من