می رسد خشک لب از شط فرات اکبر من

نوجوان اکبر من

کسوتِ عمرِ تو تا این خُمِ فیروزه نگون،

لعلی آورد به خون

تا ابد داغ تو ای زاده آزاده نهاد

نتوان برد زیاد

تا ز شست ستم خصم خدنگ افکن تو

شد مشبک تن تو

کرد تا لطمه باد اجل ای نخل جوان

باغ عمر تو خزان

دولت سوگ توام ای شه اقلیم بها

خسروی کرد عطا

چرخ کز داغ غمت سوخت بر آتش چوخسم

تا به دامانت رسم

تا تهی جام باقیات ز مدار مه و مهر

دور مینای سپهر

تا مه روی تو ای بدر عرب شمس عراق

خورد آسیب محاق

بر به شاخ ارم ای باز همایون فر و فال

تا گشودی پر و بال

گر بر این باطله یغما کرم شبه رسول

نکشد خط قبول