ای درون جان برون جان تویی

هرچه گویم آن نهٔ هم آن تویی

آنچ گویی و انچ دانی آن تویی

خویش رابشناس صد چندان تویی

هرچه خواهی آن کنی سلطان توئی

در میان جان ما پنهان توئی

خود طبیب درد بیماران توئی

دردهم هست از تو و درمان توئی

هرچه خواهی آن کنی سلطان توئی

بر جراحتهای ما درمان توئی

آنچه دیدی و آنچه بینی آن تویی

خویش را بشناس صد چندان تویی

شاهباز عالم جانان توئی

یک دو روزی در صور مهمان توئی

مر مرا در پرده راز جان توئی

کلّ مقصود من از دوجهان توئی

آنکه جان گویند خلقی، آن تویی

وانکه شیرین تر بود از جان تویی

شهر دل ویران شد از بیداد تو

ورچه ویران تر شود، سلطان تویی

در بلای فتنه نتوان زیستن

[...]

کشور جان مرا سلطان تویی

نه همی سلطان که جان جان تویی

هم خداوند خداوندان تویی

هم دوای درد بیدرمان تویی

گفت ای ابتر برو شیطان تویی

غول هر ره دزد هر دکان تویی

جان جانی و تو هم جانان تویی

بلکه جان جان و جان جان تویی

حیدرا تا بوده جان ، جانان تویی

فارِس این دشت و این میدان تویی