هرک او در دولتی پیوسته شد

خار در دستش همه گل دسته شد

قوس ابرو هر دوچون پیوسته شد

طاق گشت و از دو بودن رسته شد

هرکرا سرگشتگی پیوسته شد

چون شکست آورد کلی رسته شد

ای دریغا راه طاعت بسته شد

دم گسسته گشت و غم پیوسته شد

گفتم اکنون میوه های خوش خوریم

کین دو شاخ نو بهم پیوسته شد

خود ندانستم که ققل و پرّه اند

کین بدان پیوسته شد در بسته شد

ای خنک آن مرد کز خود رسته شد

در وجود زنده‌ای پیوسته شد

پس ره پند و نصیحت بسته شد

امر اعرض عنهم پیوسته شد

رشتهٔ اومید او بگسسته شد

جستهٔ او عاقبت ناجسته شد

لاجرم آن راه بر تو بسته شد

چون دل اهل دل از تو خسته شد

عاقبت را دید و او اشکسته شد

از شکسته‌بند در دم بسته شد

یار را با یار چون بنشسته شد

صد هزاران لوح سر دانسته شد

آمدن در آب بر من بسته شد

زانک ترکیبم ز خاکی رسته شد

عشق او با جان ما پیوسته شد

زنده آمد دل از آن پیوسته شد

آب چشم ما به گلشن رو نهاد

غنچه گشت و خوش خوشی گلدسته شد

عشق سرمست است و می گوید سرود

[...]

هر که از اخلاق بد وارسته شد

او به اوصاف نکو پیوسته شد

نقش غیر از لوح جانم شسته شد

دل به دلبر مونس و پیوست ه شد

ای بسا نعلی که وارون بسته شد

شیشهٔ امن نفوس اشکسته شد

زنده آن باشد که از خود رسته شد

در وجود زنده ای پیوسته شد

برگ گل شد چون ز آئین بسته شد

گل ز آئین بسته شد گلدسته شد

چون ز ربط مدعائی بسته شد

زندگانی مطلع برجسته شد