در بیانِ این سه، کَم جُنبان لبت

از ذَهاب و از ذَهَب، وَز مَذهبت

گر قضا پوشد سیه همچون شبت

هم قضا دستت بگیرد عاقبت

کانچ جاهل دید خواهد عاقبت

عاقلان بینند ز اول مرتبت

که ز اشک چشم او رویید نبت

که چرا اندر جریدهٔ لاست ثبت

رزق حق حکمت بود در مرتبت

کان گلوگیرت نباشد عاقبت

یاد باد آن شب که خوش کردم شبت

گر چه ناخوش کرده بد آن شب تبت

کاسه ی تب خال بر می داشتم

نفیِ تهمت را به دندان از لبت

غایبی از چشم و در گوشم بماند

[...]

فکر امر و نهی و جاه و منصبت

خانه و اصطبل و خیل و مرکبت

چیست دانی خیک جاه و منصبت

که از آن گشته سیه روز و شبت

من همی خواهم که تا گیرد تبت

رازها در تب تراود از لبت

من بر اینم گر زنی بر مکبت

تازیانه، در جزاء گیرد تبت

پیش از این گردید در تفسیر ثبت

شرح صید ماهی و اصحاب سبت

اختلافش تا ثمر از تخم و نبت

جمله اندر لوح محوظ است ثبت

آن یکی می گفت چون شد صاحبت

ای نکو مرکب،کجا شد راکبت