دشمن ما را سعادت یار باد

روز و شب با عز و نازش کار باد

هر که کافر خواند مارا، گو بخوان

او میان مؤمنان، دیندار باد

هرکه خاری می‌نهد در راه ما

[...]

بس بگردید و بگردد روزگار

دل به دنیا در نبندد هوشیار

آنچه دیدی بر قرار خود نماند

آنچه بینی هم نماند برقرار

دیر و زود این شکل و شخص نازنین

[...]

اللّه اللّه جز خدا موجود نیست

واقفِ این سر بجز معبود نیست

عاشقان دوست بسیارند لیک

کس چو عبداللّه بن مسعود نیست

عشق شوری در نهاد ما نهاد

جان ما در بوتهٔ سودا نهاد

گفتگویی در زبانِ ما فکند

جستجویی در درون ما نهاد

دمبدم در هر لباسی رخ نمود

[...]

هیچ دانی دولت من از کجاست

از دَرِ دلها گدایی کرده‌ام

آستین بر می فشاندم در سماع

دست یار آمد به دستم یللی

وصل تو گنجی است هم پنهان ز خود

هرکه گوید یافتم دیوانه‌ایست

چند گویم کانچه گویم آن نه‌ای

چند جویم کانچه جویم آن نه‌ای

جمله یک ذاتست اما متصف

جمله یک حرف است اما مختلف

گرچه یک ذاتست من دانا نی‌ام

[...]

هر سحرگه بر درت سر می‌زنم

بر طریق دوستان در می‌زنم

همچو مرغ نیم بسمل پیشِ تو

در میان خاک و خون پر می‌زنم

ای ز عشقت هر دلی را مشکلی

ای ز شوقت در جنون هر عاقلی

جانم از خلق جهان بیگانه کن

یاد خود را با دلم هم خانه کن

زُمْرَةَ الْمُشْتَاقِ قَدْقَرُبَ الْوِصال

[...]

این تکلف‌های من در شعر من

کَلِّمِینْی یا حُمَیرایِ من است

خواه زاهد، خواه رِند باده نوش

با همه کس بر سر انصاف باش

هرکه را دشمن همی پنداشتم

آخرالامرش بدیدم بود دوست

آتشی شب در نیستانی فتاد

سوخت چون عشقی که در جانی فتاد

شعله تا مشغول کار خویش شد

هر نیی شمعِ مزار خویش شد

نی به آتش گفت کاین آشوب چیست

[...]

مظهر و مظهر به چشم ما یکی است

آب این امواج و آن دریا یکی است

ز اعتبار ما و تو آمد دویی

همچو ما بذر ز خود کان یک تویی

هرکه او فانی شود باقی شود

[...]

وصل او یابی چو گیری ترکِ خویش

یوسف ارزان است ما بی همتیم

در حدود ری یکی دیوانه بود

سال و مه گردی به کوه و دشت گشت

در تموز و دی به سالی یک دوبار

جانب شهر آمدی از سوی دشت

گفتی ای آنان که تان آماده بود

[...]

با دل آرامی مرا خاطر خوش است

کز دلم یک باره برد آرام را

گرچه بدنامی است نزد عاقلان

ما نمی‌خواهیم ننگ ونام را

هر دوعالم یک فروغ از رویِ دوست

گفتمت پیدا و پنهان نیز هم

رهروان را عشق بس باشد دلیل

آب چشمم در رهش کردم سبیل

موج اشک ما کی آرد در حساب

آنکه کشتی راند بر خون قتیل

پای ما لنگ است و منزل بس دراز

[...]