داد فرمان بر خطا و روم و چین

بر تمام ربع مسکون زمین

داشت یکپا بر زمین یکپا بزین

کرد قبض روح آن زشت لعین

غل به گردن قبله اهل یقین

با تن تب‌دار زین‌العابدین

نیست مظلومی چو من در نشاتین

هست نامم شاه مظلومان حسین

چون تن آن سرور دنیا و دین

ماند بی‌سر تا سه روز اندر زمین

آخر این جسم شریف نازنین

کاین چنین افتاده عریان بر زمین

بازم آمد یاد از این شور و شین

پیکر مجروح عریان حسین

جان عالم در بر جان آفرین

جبهه عالم نهاد او بر زمین

کز شما ای لشکر بیرون ز دین

یک مسلمان نیست در این سرزمین

از غضب بنهاد آن برگشته دین

آن سر ببریده را اندر زمین

گفت و جاری کرد اشک از هر دو عین

گریه کن برشاه مظلومان حسین

می‌کند زینب روایت اینچنین

بعد قتل سبط خیرالمرسلین

تا به سجده این ملجم زد ز کین

تیغ بر فرق امام المتقین

خون‌چکان شد مجتبی از هر دو عین

شد به دامان اشگ گلگون حسین

نام من زهراستاندر خافقین

مادرم بر خسرو بی‌کس حسین

چون که فردا اوفتد از صدر زین

جسم مجروح حسینم بر زمین

مانده عریان تا سه روز اندر زمین

جسم پاک سبط خیرالمرسلین

این بود آن نوجوان مه جبین

کوفتاده چون ز زین اندر زمین

گفت این مظلوم مقطوع الیدین

هست سقا و علمدار حسین

پاره جسمی همچو قرآن مبین

نقش بگرفته است بر لوح زمین