ای که داری شور دین داری بسر

گوش کن بر حال دین‌داران نگر

میثم تمار مردی از عجم

بود در سلک غلامان منتظم

یافت آزادی و شد آن پاک دین

صاحب سر امیرالمومنین(ع)

شد ز فیض سر قرب دادگر

از منایا و بلایا با خبر

چون عبیدالله طاغی از عناد

زد به شهر کوفه ارونک فساد

با دلی پربغض و مملو از غضب

نزد خود بنمود میثم را طلب

گفت ای میثم خدایت در کجاست

گفت حاضر در میان اشقیاست

گفت بیزاری بجو از بوتراب

گفت بگذر زین کلام ناصواب

گفت نبود چاره‌ای جز کشتنت

باید اندر خون خود آغشتنت

گفت مولایم علی داده خبر

که برادرم کشی با نه نفر

بلکه فرموده امیر مومنان

تیری از کین زبانم از دهان

گفت مولایت علی کذاب بود

گفت کذب اندر کلام وی نبود

پیش از این میثم رسیدی هر کجا

نزد عمر و بن حریث با وفا

باز می‌گفتی به عمرو آن بی‌نصیب

می‌شوم همسایه تو عنقریب

تا به فرمان عبید نابکار

نزد بیت عمرو کردندش بدار

شد به عمرو آنگاه از این داستان

معنی فرموده میثم عیان

شد گلاب افشان پی اکرام او

کرد دور دار او را رفت رو

بر کنیز خویش فرمان داد زود

عود و عنبر بهر میثم کرد دود

روی دار آن نیک مرد حق‌شناس

ذره‌ای ننمود از دشمن هراس

نزد خلق کوفه با صوت جلی

کرد ظاهر مدح و اوصاف علی

گفت چون بر عترت طه درود

لب به لعن آل بوسفیان گشود

پرده از کفر یکایک باز کرد

اصل و نسل جمله را ابراز کرد

آل مروان را بدان فسق و فجور

کرد رسوا از اناث و از ذکور

بیم شورش کرد آن قوم لئام

بر دهان وی زدند آخر لجام

لیک ننمود اکتفا ابن زیاد

قطع کرد آخر زبانش از عناد

بود اندر محنت و رنج و عنا

تا سه روز آن گونه آن مرد خدا

پس عبیدالله از بعد از سه روز

ساخت کفر باطن خود را به روز

داد فرمان بر سگ دون همتی

بر تهیگاهش زد از کین ضربتی

گشت اندر موسم نزع روان

خون ز سوراخ دماغ او روان

نیمه شب هفت تن خرما فروش

نعش او دزدیده با آه و خروش

زیر نهری بی‌خبر از ناکسان

نعش وی کردند با عشرت نهان

باد قربان جان و جسم ممکنات

بر شهید تشنه در جنب قرات

چون تن آن سرور دنیا و دین

ماند بی‌سر تا سه روز اندر زمین

بی‌انیس و مونس و یار و حبیب

بی‌کس و مظلوم و عریان و غریب

در اسیری کرد رو با اشک و آه

سید سجاد اندر قتلگاه

دید جسم غرقه در خون حسین

و آن قد و بالای موزون حسین

با جوانان بنی‌هاشم تمام

بر سر خاک سیه کرده مقام

بر بدن‌های چو برگ نسترن

ریک و خاک کربلا گشته کفن

باد بی‌باکانه جولان می‌کند

کاکل اکبر پریشان می‌کند

آن علیل از سینه آهی برفروخت

کز تف آن آه نه افلاک سوخت

سم اسبان مخالف سر به سر

شد به حال عابدین از گریه تر

گفت کای تب‌دار بی‌صبر و قرار

خاندان مصطفی را یادگار

هستی کون و مکان پا بست تست

رشته نظم جهان در دست تست

حجت حقی تو در این روزگار

صبر باید حجت حق را به کار

دیده را زین‌العباد دریا نمود

پاسخ زینب چینن انشاء نمود

کای مهین ناموس ذات کردگار

عمه جان رفته ز دستم اختیار

آخر این جسم شریف نازنین

کاین چنین افتاده عریان بر زمین

عمه این ریحانه پیغمبر است

زینت عرش خدای اکبر است

حجت یکتای بی‌همتا نبود؟

یا عزیز حضرت زهراء نبود؟

خود گفتم نیست فرزند بتول

یا نباشد قره‌العین رسول

یا ز جدش بر زبانها نام نیست

این که دیگر خارج از اسلام نیست

نیست یارای نوشتن خامه را

مختصر کن (صامت) این هنگامه را