ای بسا کاریز پنهان هم‌چنین

متصل با جانتان یا غافلین

چون بر آرند از پشیمانی حنین

عرش لرزد از انین المذنبین

توی تو در دیگری آمد دفین

من غلام مرد خودبینی چنین

چشمشان افتاده اندر عین و غین

نه حسن پیداست این‌جا نه حسین

وقت سرما بودی او را پوستین

این کند در عشق نام دوست این

مصحفی در کف چو زین‌العابدین

خنجری پر قهر اندر آستین

کور با رهبر به از تنها یقین

زان یکی ننگست و صد ننگست ازین

تی شو و خوش باش بین اصبعین

کز می لا این سر مستست این

تا رود بالای این سقف برین

بوی مجمر از انین المذنبین

در فلان کوی و فلان موضع دفین

هست گنجی سخت نادر بس گزین

در فلان سوی و فلان کویی دفین

بود آن خود نام کوی این حزین

چند در عالم بود برعکس این

زهر پندارد بود آن انگبین

اندر آمد مست پیش شاه چین

زود مستانه ببوسید او زمین

باز ده آن خرقه این سو ای قرین

که نمی‌ارزید آن یعنی بدین

هرکه جویای امیری شد یقین

پیش از آن او در اسیری شد رهین

گفت زن هی در گذر ای مرد ازین

خورد سوگند او که نکنم جز چنین

زانک بر مرصاد حق واندر کمین

می‌دهد پاداش پیش از یوم دین

شاه‌زاده پیش شه حیران این

هفت گردون دیده در یک مشت طین

چون بگردانید ناگه پوستین

خردشان بشکست آن بئس القرین

رنگ صدق و رنگ تقوی و یقین

تا ابد باقی بود بر عابدین