هر یکی فرزند را داد او یکی

زنکه او بد والی حق بیشکی

هست او شاگرد حیدر بی‌شکی

تو چه میدانی از اینها خود یکی

صاحب اسرار عالم بی شکی

در همه ظاهر شده نادر یکی

هست ذات حق تعالی خود یکی

دو ندانم من خدا را بی‌شکی

مصطفی و مرتضی خود بی‌شکی

بوده اندر صورت و معنی یکی

حق یکی دان مذهب حق هم یکی

زین کلام من نیفتی در شکی

گر نباشد در دل پاکت شکی

آل احمد آل حیدردان یکی

هرچه دانی آن تو باشی بیشکی

ور ندانی از خران باشی یکی

چون در آن عالم بود جان یکی

هرچه گوید صدق گوید بی شکی

تو یکی پس در یکی رو بیشکی

تا یکی اندر یکی باشد یکی

در سخن آمد بسی و اندکی

گر بسنجی وزن گیرد بیشکی

هرچه در عالم طلب دارد یکی

زان بسی بهتر فراغت بیشکی

یا خطاست و یا صواب این بیشکی

پس بود این دو خر این را یکی

نه گمانی نه یقینی نه شکی

نه بسی نه اوسطی نه اندکی

گفت ای شیخ آنچه گفتم بیشکی

گر بگوئی بو که درگیرد یکی

گر بگویم خوف خود از صد یکی

ذره ذره گردی اینجا بیشکی

چون زکار خویش مرد آید یکی

آنچه میجوید بیابد بی شکی

آدمی را هست همچون حق یکی

نیست حق را همچو خویشی بیشکی

پیر گفتش هست دوزخ بیشکی

اصل دنیا گرچه باشد اندکی

گر نبودی این شکستش اندکی

روز و شب سرگشته بودی بیشکی