گر تو خوانی ناکس خویشم دمی

هیچ کس در گرد من نرسد همی

از کم آزاری من هرگز دمی

کس نیازارد ز من در عالمی

نه کسی را صبر بودی زو دمی

نه کسی را تاب او بودی همی

گر شما را کار افتادی دمی

همدمی بودی مرا در هر غمی

کردم از بحر شفاعت شبنمی

منتشر بر روزگار او همی

کار افتاد و نبودش همدمی

دید خود را در عجایب عالمی

گفت ای سایل سلیمان را همی

چشم افتادست بر ما یک دمی

گفت چون خونم روان شد بر زمی

می‌گذشت آنجا حبیب اعجمی

گر به صدق آیی درین ره تو دمی

صد فتوحت پیش بازآید همی

صد هزاران دل بمرد از غم همی

وین سگ کافر نمی‌میرد دمی

گر تو در عالم خوشی جویی دمی

خفتهٔ یا باز می‌گویی همی

وانک بر فرمان کشد سختی دمی

از ثوابش پر برآید عالمی

گفت آخر تو امام عالمی

از تو داناتر نخیزد آدمی

گر به راه آید وشاق اعجمی

هست گستاخی او از خرمی

اهل لیلی نیز مجنون را دمی

در قبیله ره ندادندی همی

چون برون رفتی ازین گم در گمی

هست آنجا جای خاص آدمی

برنخیزد در جهان خرمی

تا ابد محبوب‌تر زو آدمی

روز و شب بی او نیاسودی دمی

مونس او بودش به روز و شب همی

چون جوانمردیِّ خلق عالَمی

هست از دریای فضلت شبنمی

بعد از آن گفتا رسول هاشمی

کاین سخنها را ولی داند همی