چون نهادی تیر سرکش در کمان

خلق سرگردان شدندی هر زمان

لیک ما را حق فرستاد این زمان

تا کند معلوم اهل آسمان

کار هر دو در گذشت از آسمان

زآنکه بود آن در ترقی هر زمان

خویشتن را بنگرید ای مردمان

تا چه بد خلقید حق را این زمان

باز چون اختر بتافت و آسمان

چار ارکان نقد شد در یک زمان

بی توقف بازگردی این زمان

زانکه نیست اینجا ترا بودن امان

بعد از آن روحانیان آسمان

جمع گشتند اندر آنجا آن زمان

بعد از آن صندوق سبزش آن زمان

در نهادند و ببردند آسمان

بعد از آن منصور گفت ای مردمان

جمله را آزاد کردم این زمان

چون دهم از جهل و شرک و از گمان

من عیان دیدم خدا را این زمان

کشتن او را واجب آید این زمان

در شریعت زود باش ای خواجمان

شاه فرمود آن زمان ای رستمان

بت بیارید و بسوزید این زمان

دست و پای کر گشادند آن زمان

کر عجایب مانده بُد زان مردمان

تو گواهی ده میان مردمان

کورسولست از خدای آسمان

چون مرا در گشت پیدا آن زمان

گنج گوهر چه و گنج آسمان

خلعت بی حد ببخشید آن زمان

هم ببخشید او همه بر مردمان

گر تو بر وی چیره گردی در زمان

صورت و معنی بیابد زو امان

راه میرو هر زمان واپس ممان

تا مگر یابی امان اندر امان

چند خواهی بود از آتش رمان

گر بجوشد هم بیابی تو امان

می بده ای ساقی آخرزمان

ای ربوده عقل‌های مردمان

خاکیان زین باده بر گردون زدند

ای می تو نردبان آسمان

بشکن از باده در زندان غم

[...]