گر طلبکاری نکردی بلبلی

از کجا مطلوب می‌گشتی گلی

کَرِّت اخری ز پاکیزه دلی

گفت خوش زِدْنِی بیاناً یا علی

مستقل شد دل چو اندر منزلی

بایدش چشم دگر، دیگر دلی

لی مع اللّه است اینجا آن علی

احمدا تو خود نبی مرسلی

خرقه گر پوشید آن مرد ولی

از علی پوشید و اولاد علی

عشق را پیدا نباشد منزلی

تا به سویش راه جوید مقبلی

گر نمایی این سجنجل صیقلی

اول و آخر ترا گردد علی

ذکر او باشد خفی و هم جلی

الولی الولی الولی

دل که از ذکر خدا شد صیقلی

گرددش نور هدایت منجلی

ذات یزدان را دو مظهر شد جلی

گشت این یک مصطفی و آن یک علی

در نداده تن به فرمانت ولی

یک ولی مثل حسین بن علی

ماند سر بر زانوی طاهر بلی

دامن طاهر بلند آمد ولی

توعجب سست عهد وسخت دلی

گاه دلبند وگاه دل گسلی

غیرت دلبران چین وتتار

رشک خوبان خلخ وچگلی

من به هجر تو مبتلا نشوم

[...]

شکر تو واجب شده برما بلی

کی کسی از عهده اش آید ولی

حکم فرما در میانشان یا علی

تا شود این سر پنهانی جلی

پس به زن فرمود مختار و ولی

کیست در امر تو گفتا یا علی

گه خفی دادم قسم گاهی جلی

پاک یزدان را به شاه دین علی

صابری گردیده دوم عاقلی

از صبوری گشته پیدا کاملی

شیرخواره شیر غاب پر دلی

نعت او عبدالله و نامش علی

گشت نالان بر سر هر نوگلی

از جگر هجران کشیده بلبلی