حوریان دیدند در وی صف به صف

سر برون آورده یکسر از غُرف

زینب آن دُردانه دُرج شَرَف

از دو چشم تر دُر افشان چون صدف

هین عصای شیر باز افکن ز کف

موسیانه پیش تاز و لا تخف

گوهر والای دریای شرف

بطن زهرای بتول، او را صدف

ای درخشان اختر برج شرف

چون شدی سهم حوادث را هدف

پس به امر دُرّ دُرج لَو کُشَف

شد مه و خورشید در برج شرف

شد چو خرگاه امامت چون صدف

خالی از درهای دریای شرف

ماهی بحر لدّنی در شرف

ناوک نمرود امت را هدف

خواهران چون عقد در بستند صف

گرد آن شه، گوهر درج شرف

آنکه دارد رشتهٔ جان ها به کف

جان به کف آورده در میدان طف

بحرها آمد به لب خوشیده کف

کای درخشان گوهر بحر شرف

زان سپس خیل ملائک صف به صف

همچو انجم گرد آن قطب شرف

جان فدای پای آن بیدار کهف

سر ز تن دور و به لب آیات صحف

دخت زهرا اختر برج شرف

عندلیب بوستان لو کشف

سالها این درّ لاهوتی صدف

قدسیان پرورده در بحر شرف

زینب آن بانوی خرگاه شرف

گفت نالان با دل سوزان زتف

یا نهفته بحر زخّار شرف

درّ غلطانی در آغوش صدف

قلب تو ای قلزم مجد و شرف

شد برای یازده کوکب صدف

سر قدم بنمود با شوق و شعف

بهر پابوس شهنشاه نجف

یک طبق زر کرد حاضر با اسف

تیغی اندر گردن و مصحف به کف