گاو ریشی بود در برزیگری

داشت جفتی گاو و او طاق از خری

این جهان را وان جهان را سروری

وی عجب تو خود ز هر دو برتری

توشه ز اینجا بر که آدم گوهری

کان بری آنجا کز اینجا آن بری

مشک موئی تنگ چشمی دلبری

هر دو لعلش شیر و شهد و شکری

از درت آن را که نگشاید دری

تا ابد نگشایدش در دیگری

جمله میبینی به چشم دیگری

جمله میشنوی و تو باشی کری

تا بدان هر دیده عمری بنگری

خویشتن بینی مخنث گوهری

در چنان ره راهبرشان شد خری

تا به حکمت لاف نزند دیگری

قصرهاتان هست یکسر قیصری

خانه هاتان کسروی نه حیدری

تا بدین دریای بی پایان دری

ای عجب تا غرقه تر تشنه تری

می چنین گویند در هر کشوری

کآشنائی را تو دادی گوهری

تا نباشد نقد زور حیدری

نسیه باشد کار تیغ گوهری

هرکسی در روی خود دارد سری

لیک یوسف دیگرست او دیگری

گر تو نفس خویش را فرمانبری

صد هزاران تیر از خذلان خوری

گر ز دنیا ور ز عقبی نگذری

در ره احمد تو هم کور و کری

باز بعضی چاکرند و لشگری

در ره حق بازمانده از خری

در طلسم کشتی و لاوه گری

دیو را بنموده پیشت چون پری

هر که در دنیا کند یاوه گری

بی‌شکی باشد چو قوم سامری

تا به دام خود درآرد خاطری

خون کند جان و دل هر ناظری

از ملایک تا به انسان و پری

وز سلاطین تا گدا و لشکری