گر جهانی راه هر دم بسپری

گام اول باشدت چون بنگری

زانک تا با جان و بادل هم بری

مشرکی وز مشرکان غافل‌تری

از نکویی بود آن رشک پری

یوسف و چاه و زنخدان بر سری

نیست کارم را نه پایی نه سری

نه کلیدم بود هرگز نه دری

کرده‌ای چندین حج و بس سروری

حاصل آن جمله آمد کافری

بود در فرماندهی اسکندری

قاف تا قاف جهانش لشگری

نرگس افسون گرش در دلبری

کرده از هر مژه‌ای صد ساحری

مست و عشق و آنگهی سلطان سری

چون بود معشوق او با دیگری

زین دو مظهر ای پسر گر حاضری

جوی سرّ باطنی و ظاهری

گر تو از جام محبّت می خوری

جانب شهر ولایت پی بری

گر هزاران سال تو زحمت بری

مال دنیا را همه جمع آوری

هست عطّار این زمان خود حیدری

یافته در دین حیدر سروری

ز آنکه همچون او نداری رهبری

رهبر عطّار آمد سروری

ای به گلخن میل کرده از خری

ره به گلزار معانی کی بری

در رکوع او کرد خود این سروری

داد در راه خدا انگشتری

پیش ما باشد شراب کوثری

پیش ما باشد طریق رهبری

غیر ز این در نیست در عالم دری

کور آن کو شد به راه دیگری

تندرستی و حضور خاطری

همزبانت نکته دانی حاضری

بود سلطانی به صورت چون پری

عکس رخسارش چو مهر خاوری

شه بایشان داد حکم و داوری

کار ایشان بود ظلم و کافری