سالک فکرت ز درد این طلب

می نیاساید زمانی روز و شب

اهل دل با روی چون زر خشک لب

تن زده تابوکه روز آید بشب

هر دو تن از هول دریا ای عجب

در تحیر باز مانده خشک لب

گفت زیر آب شو روزی طلب

گفت چون ماهی شوم نبود عجب

چون خلیل آن یک دمی خفت ای عجب

در پسر کشتن فتاد او زین سبب

صد هزاران قرن شد تا روز و شب

جان یک یک میستانم در تعب

بعد ازان باد مخالف روز و شب

گرد کشتی میفرستاد ای عجب

بر لب آب‌ آن دو تن را خشک لب

تشنگی میسوخت جانها ای عجب

بود اندر مطبخ جم ای عجب

دیگ و کاسه در خصومت روز و شب

منطقه بر بسته داری روز و شب

می نیاسائی زمانی از طلب

هست هر کوکب درو در طلب

می نیاساید زمانی روز و شب

این بگفت و با رخی تر خشک لب

برکشید از حلق جان آهی عجب

مرد مجنون گفت آخر ای عجب

چون کفن بینم شما را روز وشب

جملهٔ اصحاب گفتند ای عجب

جان ازین کندیم ما در روز و شب

گفت هستم حق طلب در روز وشب

مرد گفتش من همین دارم طلب

میزند در شاخ منقار ای عجب

میکند آن چوب هرجائی طلب

در گریز آید ز تشویر ای عجب

روز و شب خوش میکند از بیم شب

دزد را شد حالتی پیدا عجب

اشک میبارید جانی پر طلب

کار دین و کار دنیا روز وشب

تو بقدر احتیاج خود طلب

میروم سر پا برهنه روز و شب

میکنم پیوسته این معنی طلب