سایلی خفاش را گفت ای ضعیف
بیخبر ماندی ز خورشید شریف
ای همه روزت شب تیره شده
از فروغی چشم تو خیره شده
در شب تیره بسی گردیده تو
رشته تائی روشنی نادیده تو
گر تو با خورشید میآمیزئی
از فروغ او چنین نگریزئی
چند در سوراخها سازی وطن
در نگر در آفتاب موج زن
تا ببینی آفتاب آتشین
ذرهٔ با او شوی خلوت نشین
ای عجب خفاش گفت ای بیخبر
من چه خواهم کرد خورشید و قمر
آفتابی را که خواهد شد سیاه
وز غروبش بر لوش دادند راه
روی زرد و جامهٔ ماتم به بر
در تک و پوئی بمانده در به در
تشنه تر از دیگران صد باره او
وز شفق آغشتهٔ خونخواره او
گر چنین خورشید ناید در نظر
گو میا چون هست خورشیدی دگر
تو مخسب ای مرد یک شب زنده دار
تا بشب خورشید بینی آشکار
روز من ای مرد غافل هر شبست
کآفتاب ینزل اللّه در شبست
چون پدید آید بشب آن آفتاب
خلق عالم را کند مشغول خواب
آفتاب از عکس چندانی ضیا
روی در پوشد به جلباب حیا
در گریز آید ز تشویر ای عجب
روز و شب خوش میکند از بیم شب
لیک هرکو همچو من محرم بود
آفتابش در شب ماتم بود
چون چنین خورشید در شب حاصلست
گر زکوری میبخسبی مشکلست
من نخفتم جملهٔ شب تا بروز
گرد آن خورشید میپرم ز سوز
چون نماید روی خورشید مجاز
ما بظلمت آشیان کردیم باز
چون بشب نقدست خورشید اله
آن چنان خورشید دیدن نیست راه
گر چو بازان همتی آری بدست
دست سلطانت بود جای نشست
ور چو پشه باشی از دون همتی
همچو پشه باشی از بیحرمتی
لاجرم چون پشه نقصان باشدت
بود با نابود یکسان باشدت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، سایلی به خفاش می‌گوید که چرا در تاریکی و بی‌خبری زندگی میکند و از نور خورشید دوری می‌کنی. او به خفاش یادآوری میکند که اگر با خورشید آشنا شود، می‌تواند از روشنایی و زیبایی‌اش بهره‌مند شود. خفاش پاسخ می‌دهد که او به خورشید هیچ توجهی ندارد، زیرا آن را سیاه و غمگین می‌بیند. سایلی تأکید میکند که روز او شب است و خورشید در شب هم وجود دارد و باید در تاریکی بماند تا نور حقیقی را ببیند. او می‌گوید که باید همت بلند و روحیه‌ای والا داشت تا نور خورشید را در شب درک کرد. در نهایت، اشاره میکند که سرنوشت کسی که همت ندارد، همچون پشه‌ای است که در بیحرمتی و نقصان به سر می‌برد.
هوش مصنوعی: خفاشی به شخصی ضعیف گفته است که تو از نور خورشید باخبر نیستی و در تاریکی زندگی می‌کنی.
هوش مصنوعی: ای تمام روزهای تو به خاطر درخشندگی چشمانت، مانند شبی تاریک شده و گم شده‌اند.
هوش مصنوعی: در شب تاریک، تو بسیار گشته‌ای و به دنبال پرتو نوری هستی که نمی‌توانی آن را ببینی.
هوش مصنوعی: اگر تو با خورشید نزدیکی و از نور و درخشندگی‌اش بهره‌مند می‌شوی، باید از این نور الهام بگیری و درخشان‌تر شوی.
هوش مصنوعی: تعداد زیادی سوراخها را بررسی کن و به دیار خود فکر کن؛ در زیر نور خورشید، به دنبال شادی و حرکت باش.
هوش مصنوعی: برای اینکه ببینی خورشید داغ و درخشان، باید با او در تنهایی و آرامش باشید.
هوش مصنوعی: عجبا! خفاش به کسی می‌گوید که تو بیخبر هستی، من چه کار می‌توانم بکنم با وجود خورشید و ماه.
هوش مصنوعی: خورشیدی که قرار است غروب کند، سیاه شده و از طریق غروبش به تاریکی می‌رسد.
هوش مصنوعی: در این بیت، به تصویر فردی اشاره شده که چهره‌اش زرد و لباسش سیاه و سوگوارانه است. او به تنهایی در حال گشت و گذار است و در در خانه‌ای که به دنبالش می‌گردد، مانده است. حالت او نشان‌دهنده غم و اندوهی عمیق است که بر او سایه افکنده و به نوعی در جستجوی چیزی یا کسی می‌باشد.
هوش مصنوعی: او از دیگران بیشتر تشنه است و حسرتش به حدی است که مانند خون در افق غروب غرق شده است.
هوش مصنوعی: اگر چنین خورشیدی در چشم ببینم، نگو که نمی‌آید، زیرا خورشید دیگری نیز وجود دارد.
هوش مصنوعی: ای مرد! شب زنده‌داری کن و خواب را ترک کن تا صبح، خورشید را به روشنی ببینی.
هوش مصنوعی: روز من، ای مرد غافل، هر شب است؛ زیرا که خورشید در شب به زمین فرود می‌آید.
هوش مصنوعی: زمانی که آن خورشید در شب نمایان می‌شود، تمام موجودات جهان را به خواب عمیق می‌برد و در غفلت فرو می‌برد.
هوش مصنوعی: خورشید با تابش نوری که بر چهره‌اش دارد، به واسطه‌ی حجاب عفتش خود را می‌پوشاند.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که فردی از ترس شب و خطراتی که ممکن است به همراه داشته باشد، روز را به خوبی و خوشی می‌گذراند. به نوعی، او تلاش میکند تا از نگرانی‌های شب دوری کند و در طول روز به خوشی بپردازد.
هوش مصنوعی: هر کس مانند من از رازها باخبر باشد، در شب غم و اندوه، مانند آفتابی است که به او تابیده می‌شود.
هوش مصنوعی: چون چنین خورشید در تاریکی شب وجود دارد، اگر به دلیل خواب یا غفلت از آن غافل شوی، درک آن دشوار خواهد بود.
هوش مصنوعی: من تمام شب را در انتظار ماندم تا خورشید به روز خیزش کند و از شدت اشتیاق به پرواز در می‌آیم.
هوش مصنوعی: زمانی که چهره‌ی خورشید در دنیای مجازی ما نمایان شود، ما در سایه‌ی تاریکی خود را پنهان کرده‌ایم.
هوش مصنوعی: هنگامی که خورشید الهی به شب می‌رسد، ديدن خورشید واقعی ممکن نیست و راهی برای دیدن آن وجود ندارد.
هوش مصنوعی: اگر همت و اراده‌ات مانند بازها قوی باشد، آن‌گاه جایگاه تو در سلطنت خواهد بود.
هوش مصنوعی: اگر مانند پشه‌ای از نَفْس پایین بیایی، همچون پشه‌ای دیگر که به خاطر بی‌احترامی به خود افتاده، خواهی بود.
هوش مصنوعی: در نتیجه، زمانی که نقصی در وجود تو وجود دارد، فرقی نمی‌کند که چه میزان از آن نقص کوچک باشد؛ چرا که در نهایت، نابودی و نبودن تو نیز به یک اندازه محسوب می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.