مرغ ایمانرا دو پر خوف و رجاست

مرغ را بی‌پر پرانیدن خطاست.

ای نگارین چون تو از خوبان کجاست

نیست کس را آنچه از گیتی تراست

قد و روی و زلف،سرو و ماه مشک

مشک، پیچان، ماه، تابان، سرو،راست

تا مرا مهر تو اندر دل نشست

[...]

«ای قوامی هر که چون تو نانباست

تا قیام الساعه فخر شهر ماست »

«گندم فضل خدای از بهر تو

کشته اندر دستگرد کبریاست »

«تخمش از تقدیس عرش ایزدیست

[...]

«ای قوامی هر که چون تو نانباست

تا قیام الساعه فخر شهر ماست »

رتبت و تمیکن صدر موئتمن

همچو قدر و همتش بی‌منتهاست

آفتابش در سخاوت مقتدیست

واسمان را در کفایت مقتداست

طبع شد بیگانه با آز و نیاز

[...]

عشق تو همچون قضا فرمانرواست

وصل تو همچون قدر مشکل گشاست

لعل میگونت بسرخی میزند

سرخیش زانست کاندر خون ماست

عشق تو زرد کرد رنگ روی من

[...]

راه عشق او که اکسیر بلاست

محو در محو و فنا اندر فناست

فانی مطلق شود از خویشتن

هر دلی که کو طالب این کیمیاست

گر بقا خواهی فنا شو کز فنا

[...]

چون زمین بر پشت گاو استاد راست

گاو بر ماهی و ماهی در هواست

عرش بر آبست و عالم بر هواست

بگذر از آب و هوا جمله خداست

از دم عیسی کسی گر زنده خاست

او بدم دست بریده کرد راست

اختیار جمله شان گر نیست راست

اختیار جمع قرآن پس خطاست

مرتضی را شربتی کردند راست

مرتضا گفتا که خونریزم کجاست

آنک او در دست خاری مبتلاست

زو تصرف در چنان قومی خطاست

کار امت چون نه کار مصطفاست

کی شود این کار از حکم تو راست

چون بلی نفس گرداب بلاست

کی شود کار تو در گرداب راست

بر سر و روی تو خندیدن رواست

لیک در روی تو خندیدن خطاست

این همه حرمت که پیش شه تو راست

شرح ده کاین زرد رویت از چه خاست

ور چنان باشد که آید تیر راست

جمله گویندش ز بخت پادشاست

گفت آخر صورت موشت چراست

گفت هر دل را که مهر زر بخاست

آن دگر یک گفت تسبیحت کجاست؟

کی شود کار تو بی‌تسبیح راست؟