هر که را در عشق تو کاری بود

هر سر مویی برو خاری بود

یک زمان مگذار بی درد خودم

تا مرا در هجر تو یاری بود

مست گشتم از تو گفتی صبر کن

[...]

این خلافت گر خریداری بود

می‌فروشم گر به دیناری بود

گر نشان یابیم از او کاری بود

ور نه بی او زیستن عاری بود

شرمتان باد، آخر این یاری بود؟

حق گزاری و وفاداری بود؟

دوستداری تو آزاری بود

دوستی او ترا کاری بود

زر بسی سختن نه بس کاری بود

چون توان سختن چو بسیاری بود

زندهٔ بی مرگ بسیاری بود

گر بمیری زنده این کاری بود

نقد دنیا گرچه بسیاری بود

چون ز دستت رفت مرداری بود

دام جمله نه دکان داری بود

دام تو در خرقه متواری بود

تا در چون حق جهانداری بود

بر در تو آمدن عاری بود

گر عدد گردد احد کاری بود

ورنه بی شک رنج بسیاری بود

آن ازو عجبی و پنداری بود

وین چنین در راه بسیاری بود

هر کرا فر جهانداری بود

میل او سوی کم آزاری بود

علت مردم ز پر خواری بود

خوردن پُر، تخم ِ بیماری بود

گرچه هر قرنی سخن‌آری بود

لیک گفت سالفان یاری بود

که آن نظر نوری و این ناری بود

نار پیش نور بس تاری بود

بس عداوتها که آن یاری بود

بس خرابیها که معماری بود

گرچه زو گفتن جگرخواری بود

هر چه باشد به ز بیکاری بود

هر که را با تو سر و کاری بود

جان نباشد در رهش خاری بود

دل که در وی زندگی عشق نیست

دل نشاید گفت، مرداری بود

خفتگان از زندگی آگه نیند

[...]

این حقیقت در همه ساری بود

با همه در غایت یاری بود