در جوارش بود سید زاده ای

دل بدست محنت و غم داده ای

رفت پیش آن معبر ساده ای

از ره عقل و خرد افتاده ای

عشق می خواهد دل آزاده ای

جان غمپرود کار افتاده ای

دامن مقصود از کف داده‌ای

پشت بر مقصد به راه افتاده‌ای

در میانشان بود زیبا ساده ای

عقل از عشقش دل از کف داده ای

کشتی خود را به توفان داده ای

دل به غرقاب بلا بنهاده ای

در کنار راه دید افتاده ای

نیم جانی تن به مردن داده ای

از چه در دنبال خور افتاده ای

چون کمان سر بر خطش بنهاده ای

گر کنی رد مال او را داده ای

مرحمی بر زخم اوننهاده ای

کن جسارت گرچه بس افتاده ای

نقش انگلیون شو ار چه ساده ای

ای که از جان طالب این باده‌ای

بهر آشامیدنش آماده‌ای