در شنود گوش تبدیل صفات

در عیان دیده‌ها تبدیل ذات

نیست جنسیت ز روی شکل و ذات

آب جنس خاک آمد در نبات

یا چو بر درویش ایام زکات

یا چو بر محبوس پیغام نجات

سجده نتوان کرد بر آب حیات

تا نیابم زین تن خاکی نجات

تا ز زخم لَخت یابم من حیات

چون قتیل از گاو موسی ای ثقات

وآنچ دادی هرچه داری در زکات

چون زکات پاک‌بازان رختهات

گفت بیزاریم جمله زین حیات

کو بود با خلق حی با حق موات

تو جهت‌گو من برونم از جهات

در وصال آیات کو یا بینات

صنع بیند مرد محجوب از صفات

در صفات آنست کو گم کرد ذات

فیه آیات ثقات بینات

این براتی باشد و قدر نجات

گر نبینی رفتن آب حیات

بنگر اندر جوی و این سیر نبات

که درختی هست نادر در جهات

میوهٔ او مایهٔ آب حیات

در گذر از نام و بنگر در صفات

تا صفاتت ره نماید سوی ذات

تخم بطی گرچه مرغ خانه‌ات

کرد زیر پر چو دایه تربیت

از در دل و اهل دل آب حیات

چند نوشیدی و وا شد چشمهات

او همی‌گفتش چه گویی ترهات

نه ترا دانم نه نام تو نه جات

من چو ابرم تو زمین موسی نبات

حق شه شطرنج و ما ماتیم مات

تا فسرده می‌بُوَد آن اژدهات

لقمهٔ اویی چو او یابد نجات

مات کن او را و ایمن شو ز مات

رحم کم کن نیست او ز اهل صلات

ماهیانیم و تو دریای حیات

زنده‌ایم از لطفت ای نیکو صفات