چهره‌ای داشت آن پسر چون آفتاب

طره‌ای هم رنگ و بوی مشک ناب

نه طعامی خورد از آن پس نه شراب

در رمید از چشم خون افشانش خواب

از پس چل شب نه نان خورد و نه آب

آن پسر را دید یک ساعت بخواب

مرد باید تشنه و بی‌خورد و خواب

تشنه‌ای کو تا ابد نرسد به آب

گر چو یخ افسرده‌ای دید این کتاب

خوش برون آمد جوابش از حجاب

گر کسی را ره نماید این کتاب

پس براندازد ز پیش او حجاب

چون بشد شبلی ازین جای خراب

بعد از آن دیدش جوانمردی به خواب

رو تو عشق آموز و صورت کن خراب

ورنه دردنیای دون باشی بخواب

از علوم ظاهری گردی خراب

وز علوم باطنی یابی صواب

ای تودر بازار دنیا بس خراب

می نداری هیچ در عقبی ثواب

ز آنکه در ظلمش جهان گردد خراب

این دل بی‌رحمشان گردد کباب

از خدا آمد عذاب بی‌حساب

اوّلش رنج آمد و آخر عذاب

هست دنیا خاکدانی بس خراب

واندرو افتاده خلقی مست خواب

یا الهی کن دعایم مستجاب

در چنین امید بخشم فتح باب

چون بخود آمد پس از این اضطراب

کرد گریان او بسوی من خطاب

واندر آن دین می‌کند عقبی خراب

حاصل از دینش بود آخر عذاب

راه حق از معصیت گردد خراب

من زجور تو دلی دارم کباب

پیش ما باشد بمعنی شیخ و شاب

پیش ما باشد عذاب و هم عقاب

این زمان کردی دل خود را کباب

چون بدادی تو جواب ناصواب

هست خاموشی به پیش تو خراب

خویش را کردی بمعنی در عذاب