پرده بردار از رخ چون آفتاب

حیف باشد آفتاب اندر حجاب

آفتاب از شرم ننماید طلوع

گر ز رخ یک لحظه برداری نقاب

هر که بیند آفتاب روی تو

[...]

نازنینا! رحم کن بر این غریب

لیس محبوبی بغیرک یا حبیب

خط و خال و زلفت ای زیبا صنم!

برده از من صبر و آرام و شکیب

آفتابت گر، به بیند بی حجاب

[...]

آفتاب رویت ای قرص قمر!

برد از دل تابم و، هوشم ز سر

یک نظر دیدم رخت را بی حجاب

واله و حیران شدم از یک نظر

عارضت ماهی بود، بر سر کلاه

[...]

آفرین بر نام روح افزای عشق

جان فدای آنکه شد دارای عشق

یک تجلی کرد عشق و در جهان

هر کجا بینی بود غوغای عشق

عشق را جایی نباشد غیر دل

[...]

چون به حکم پادشاه انس و جان

درمد این گشت سلمان، حکمران

گشت چون در حکمرانی مستقل

بنده اش گشتند خلق، از جان و دل

چون زمان زندگیش آمد به سر

[...]

باز بر جان عشقم آتش برفروخت

خانهٔ عقل مرا یکسر به سوخت

عشق آمد عقل کرد از وی فرار

می دویدم هر طرف، دیوانه وار

عشق زد بر جان افگارم شرر

[...]

آه، آه از جور چرخ چنبری

داد، داد از دست ظلم روزگار

از جفای این سپهر نیلگون

جای دارد گر بگریم زار زار

روز و شب چون شخص مسلولم بود

[...]

از مسلمانی مرا آید عجب

کز شراب جهل خود گردیده مست

حق و باطل، بندگی و معصیت

پیش رو یکسان نماید هر چه هست

کور کورانه همی پوید به راه

[...]

هر که غالب گشت عقل وی به نفس

رتبهٔ او از ملک بالاتر است

وآنکه او را نفس غالب شد به عقل

در حقیقت، از جمادی کمتر است

یک دمی بیدار شو، از خواب ناز

ای که روز و شب، به خواب غفلتی!

مهلتت یک عمر داد ندای عزیز!

از اجل، دیگر نیابی مهلتی

تا که داری فرصتی، در توبه کوش

[...]

هر که را باشد توکل بر خدا

کارهای مشکلش آسان شود

ور به کاری، بی توکل پا نهاد

لا جرم در کار خود حیران شود

تا توانی مشورت با زن مکن

زانکه کار شور ناید از زنان

ور به عقل زن، به کاری پا نهی

هم در آن کارت نباشد جز زیان

آدمیرا فخر باشد بر جماد

زآنکه او را تاج عقلی، بر سر است

ور کسی را نیست، عقل و معرفت

بی شک آن کس، از جمادی، کمتر است

بر جمال و مال خود غره مشو

ای که هستی صاحب مال و جمال!

تا توانی در طریق بندگی

سعی کن، کاین هر دو را باشد زوال

تیغ آتشبار شیر حق علی

نیست آبش چون زبان وام خواه

وام خواه خویش را هر کس که دید

بایدش بردن به سوی حق پناه

عزت انسان به جود است و سخا

خر، شرف دارد به انسان بخیل

هست از جود و سخا انسان عزیز

بخل، انسان را کند خوار و ذلیل

فرخا حال و خوشا اقبال تو

ای که هستی از شراب عشق مست!

عاشق یاری مشو، دینار دوست

طالب حق مشو،دنیا پرست

دولت دنیا دو روزی بیش نیست

دل بر این دنیا مبند ار عاقلی

پای بست دولت دنیا شدن

جز پشیمانی ندارد حاصلی

تا که دستت می رسد ای نیک مرد!

[...]