آز پر باد چون درو پیچی

کدخداییست خانه پر هیچی

چو بر پایی طلسمی پیچ پیچی

چو افتادی شکستی هیچ هیچی

چو زان تو نخواهد بود هیچی

چرا همچون کفن در خود نه پیچی

که تا ننهد ز سر آن پیچ پیچی

نیابد راه در سوراخ هیچی

وگر اینت نمی‌باید چه پیچی

همه ما و همه ما پس تو هیچی

ترا در پیش چندین پیچ پیچی

نه زان آمد که یعنی هیچ هیچی

بمرگت هم نپرسد از تو هیچی

تو خوش می‌باش حالی چند پیچی

عنان نکشیدی آنگه باز هیچی

کنون پس این عنان بهر چه پیچی

بچرخ چنبری ره نیست هیچی

بخودبر چون رسن تا چند پیچی

جوانمردا تو چندین پیچ پیچی

چگونه می‌بری چون هیچ هیچی

میانش باد و او خود هیچ هیچی

ز هیچی هیچ ناید چند پیچی

شره دنیا سرت برد به هیچی

سر از پیش خدا تا چند پیچی

چو برخاک افتد از عمری نپیچی

نیابی جز سفالی چند هیچی

ضرورت می‌بباید شد چه پیچی

توکل کن که او داند که هیچی

برو بر خود ببند این در چه پیچی

که نگشاید ز من جز بوسه هیچی

چراگفتی چو مویی هیچ هیچی

چو مویت تا کی آخر پیچ پیچی

من و من چند گویی چند پیچی

که یک من خاک و دیگر هیچ هیچی

بگوئی فرع و اندر فرع پیچی

حقیقت بی شریعت هیچ هیچی

نگر همچون دهل مانندهیچی

در این معنی بگو تا چند پیچی

شب رفت و دلت نگشت سیر، ای ایچی

دست تو اگر نگیرد آن مه هیچی

خفتند حریفان همه چاره‌ات اینست

کاندر می لعل و در سر خود پیچی