بدانست قارن که ایشان کیند

ز زاولستان ساخته بر چیند

نگه کن که این جنگجویان کیند

وزین تاختن ساختن برچیند

که جنبندگانند و چندی زیند

ندانند کاندر جهان برچیند

به لشکر چنین گوی کاین خود کیند

بدین رزمگاه اندرون برچیند

بپرسید زان کهتران کاین کیند

به گفتار این پیر سر بر چیند

بدو گفت کاین دختران کیند

که با تو بدین شادمانی زیند

همه رازیان از بنه خود کیند

دو رویند وز مردمی برچیند

ز دین پرستندگان برچِنَد

همه بت پرستند گر خود کند

برو سوی ایشان ببین تاکیند

برین گونه تازان زبهر چیند

همی سرفرازند که ایشان کیَند

به ایران و مازنداران بر چیَند

سپاهش نگه کن که چند و چیند

سپهبد کدامند و گردان کیند

که پرسد که این جنگجویان کیند

ازین تاختن ساخته بر چیند

ببیند که آن دو دلاور کیند

بران کوه سر بر ز بهر چیند

نداند که این لشکر از بن کیند

از ایران سپاهند گر خود چیند

شوم تا ببینم که چند و چیند

سپهبد کدامند و گردان کیند

کدامست جنگی و گردان کیند

نشسته برین کوه سر بر چیند

ببینیم کایرانیان برچیند

بدین رزمگه اندرون با کیند

همانا به تنها تن من نیند

نگویی که ایرانیان خود کیند

به جان تو که چون کارش ببیند

مرو را از همه کس برگزیند

وگرچه ز او بلا بسیار بیند

ز دیگر کامها او را گزیند