اگر صد تخت خود بر پشت پیل است

چو بی نقش تو باشد تخت نیل است

زهی ترکی که میر هفت خیل است

ز ماهی تا به ماه او را طفیل است

خروش طبل وی گفتی دو میل است

که می‌دانست کان طبل رحیل است

بخشیدن گوهر‌ش به کیل است

تحریر غلام خیل خیل است

این بازپسین دم رحیل است

در دیده به جای سرمه میل است

خنده و مستی‌ام به تأویل است

خنده شیر و مستی پیل است

امیرالمؤمنین دانم خلیل است

امیرالمؤمنین با جبرئیل است

توئی مقصود ما اینجا طفیل است

هزاران به ز من در کوی خیل است

زمین و آسمان اینجا طفیل است

ملک با آدمی درجنب خیل است

زمین و آسمان او را طفیل است

مَلَک با آدم و جنّش زخیل است

خدا را یافتم کو جبرئیل است

ز عقل کل مرا اینجا دلیل است

در میانتان چو شبهت و قیل است

پس جواب شما به تفصیل است

در آن موضع که نورِ حق دلیل است

چه جای گفتگوی جبرئیل است

به اعضا پشه‌ای هم‌چُند فیل است

در اسما قطره‌ای مانندِ نیل است

گرت امروز سوی ظلم میل است

بدان کان میل فردا چاه ویل است

آن نه تنزیه بلکه تعطیل است

ضد برهان و نقل و تنزیل است

وحی تنزیل کار جبریل است

نفخ در صور از سرافیل است

سخن آواز پر جبریل است

روح بخش از دم اسرافیل است

به راه مصر چشم او سبیل است

برای مصر اشکش رود نیل است

خود عشق چه جای قال و قیل است

بر پاکی باطنش دلیل است