یک نصیحت بشنو از من کاندران نبود غرض

چون کنی رای مهمی تجربت از پیش کن

طاعت فرمان حق بر، شفقتی بر خلق کن

در همه حال این دو معنی را شعار خویش کن

ور تو را دایم تواضع بود با خرد و بزرگ

[...]

رقیب منا خیز و در پیش کن

تو شو نیز و اندیشهٔ خویش کن

خویش را اول ز خود بی‌خویش کن

پس براقی از عدم درپیش کن

تو کرم را ورد جان خویش کن

بعد از آن شرع نبی را پیش کن

تا ابد اکنون سفر در خویش کن

هر زمانی رونق خود بیش کن

هر زمان در خویش عزّت بیش کن

چارهٔ این درد جان ریش کن

کانچ پنهان می‌کند پیداش کن

سوخت ما را ای خدا رسواش کن

هین روش بگزین و ترک ریش کن

ترک این ما و من و تشویش کن

پشیمانی و عاجزی بیش کن

به قولِ نصیحت گر خویش کن

یک نصیحت بشنو از من کاندران نبود غرض

چون کنی رای مهمی تجربت از پیش کن

طاعت فرمان ایزد شفقتی بر خلق او

در همه حال این دو معنی را شعار خویش کن

کارت ار دائم تواضع بود با خورد و بزرگ

[...]

دم سرد را همدم خویش کن

ز مژگان نمک بر دل ریش کن

چاره کار من درویش کن

فکر دوای جگر ریش کن

عشق می گوید که ترک خویش کن

عقل می گوید که خود را پیش کن

ازین بیش فکر دل ریش کن

بجام سیوم نشأه ام بیش کن

لطف به قدر [کرم] خویش کن

بر کمی من نگر و بیش کن

زودکاری را شعار خویش کن

کار را از وعده خود پیش کن

اعتبار آن را به حال خویش کن

اندکی در نفس خود تفتیش کن

عقل می گوید که خود را پیش کن

عشق گوید امتحان خویش کن

سینه را از سنگ زوری ریش کن

امتحان استخوان خویش کن

خواهش مرهم ز دل ریش کن

هرچه طلب می‌کنی از خویش کن