برین چشمه آبشخور میش نیست

همان غُرم دشتی مرا خویش نیست

بدین نیکوی نیز درویش نیست

به گفتن مرا رای کم‌بیش نیست

گر این مرد بهرام را خویش نیست

گر از پهلوان نام او بیش نیست

ز بهر تو جان من این بیش نیست

کس اندر جهان دشمن خویش نیست

یکی زین دو گونه مرا بیش نیست

که هرگز فزون خوردن از کیش نیست

فروماندن از بهر کم بیش نیست

بلی ماه با مشتری خویش نیست

گنج‌نشین مار که درویش نیست

از سر تا دم کمری بیش نیست

همّت کس عاقبت‌اندیش نیست

بینش کس تا نفسی بیش نیست

هرکه او همرنگ یار خویش نیست

عشق او جز رنگ و بویی بیش نیست

هرک از کوس و علم درویش نیست

مرد او ، کان بانگ بادی بیش نیست

هر که را اسرار معنی خویش نیست

در جهان او از گیاهی بیش نیست

حکم تودایم بهر درویش نیست

مدّت تو بانگ گاوی بیش نیست

آنچه میجوئی مرا با خویش نیست

زانکه با من رنگ و بوئی بیش نیست

صورتت جز خلط و خونی بیش نیست

مرد صورت مرد دور اندیش نیست

عمر دنیا پنج روزی بیش نیست

غافلست آنکس که پیش اندیش نیست

عاشقان را جست و جو از خویش نیست

در جهان جوینده جز او بیش نیست

این جهان و آن جهان یک گوهر است

در حقیقت کفر و دین و کیش نیست

ای دمت عیسی دم از دوری مزن

[...]

ابلهان گفتند مردی بیش نیست

وای آنکو عاقبت‌اندیش نیست

گر هزارانند یک کس بیش نیست

چون خیالاتی عدد اندیش نیست

زانک خود ممدوح، جز یک بیش نیست

کیشها زین روی، جز یک کیش نیست

مگو جاهی از سلطنت بیش نیست

که ایمن‌تر از ملک درویش نیست