تو دانی که از ورقه کم نیستم

براه صبوری چرا ایستم

همانا ندانی که من کیستم

در این سرزمین از پی چیستم

همانا نداند که من کیستم

بدین بوم و بر از پی چیستم

چه کین است با من فلک را بدل

که هر روز یک غم کند نیستم

ازین زیستن هیچ سودم نبود

هوایی همی بیهده زیستم

اگر مهربانی بپرسد مرا

[...]

همانا که بیش از پدر نیستم

پدر چون فرو رفت من کیستم

گفت اکنون من ندانم کیستم

بنده باری نیستم، پس چیستم

این چه اسرارست و من خود کیستم

اندرین جا گاه بهر چیستم

تو نمیدانی که تا من کیستم

اندرین جا از برای چیستم

چون بدیدم صبح رویت در زمان برخیستم

گرم در کار آمدم موقوف مطرب نیستم

همچو سایه در طوافم گرد نور آفتاب

گه سجودش می کنم گاهی به سر می ایستم

گه درازم گاه کوته همچو سایه پیش نور

[...]

چونک در باغت به زیر سایه طوبیستم

گرم در کار آمدم موقوف مطرب نیستم

همچو سایه بر طوافم گرد نور آفتاب

گه سجودش می کنم گاهی به سر می ایستم

گه درازم گاه کوته همچو سایه پیش نور

[...]

گفت از درد این فراغت نیستم

که درین فکر و تفکر بیستم

صورت تن گو برو من کیستم

نقش کم ناید چو من باقیستم

ای حریفان من از آنها نیستم

کز خیالاتی درین ره بیستم

هیچ سودی نیست کودک نیستم

تا به زر و سیم حیران بیستم

تا بدینجا بیش همره نیستم

بر سر گورت زمانی بیستم

در هنر من از کسی کم نیستم

تا به خدمت پیش دشمن بیستم

هم در آب دیده عریان بیستم

بر در تو چونک دیده نیستم

که جایی که دریاست من کیستم؟

گر او هست حقا که من نیستم

به شکرانه گفتا به سر بیستم

که آنم که پنداشتی نیستم

مرا کس نداند که من کیستم

کدامم کجاام کی ام چیستم