تا از این زندگی نمیری تو

در کف دیو خود اسیری تو

زان همی رایگان بمیری تو

کز پی لقمه در زحیری تو

در سخا مرد با خطیری تو

در سخن فرد بی‌‌نظیری تو

ای بزرگی که بی نظیری تو

بس خردمند و بس خطیری تو

هست منصور دین ایزد از آن

که بحق مرو را نصیری تو

کبر ایند بندگانت از آنک

[...]

تا با تو، تویی بود، کجا گیری تو

از کس سخنی به صدق نپذیری تو

هر لحظه که بیحضور او خواهی بود

کافر میری آن دم اگر میری تو

زانکه خُلق مَلَک چو گیری تو

از ورود ملک نمیری تو

دامن هر یکی که گیری تو

زنده گردی دگر نمیری تو

گر به‌فرمان زی‌یی نمیری تو

جوی در بندگی اسیری تو

در قناعت به نیم سیری تو

در شجاعت بدان دلیری تو

به لقب عالم صغیری تو

زادهٔ عالم کبیری تو

دو جهانی بدین حقیری تو

تا ترا مختصر نگیری تو

دو جهانی بدین صغیری تو

تا ترا مختصر نگیری تو

پیری و بهر دستگیری تو

قد من شد عصای پیری تو