عشق نیست آن تو من اکنون شدم

عشق بردم وز میان بیرون شدم

زین جهان بیوفا بیرون شدم

خاک گشتم در میان خون شدم

من همی‌دانم چه کردم چون شدم

من ازین پرده همه بیرون شدم

آن رسن بگرفتم و بیرون شدم

شاد و زفت و فربه و گلگون شدم

من از بهر مرگش جگر خون شدم

جز ایزد نداند که من چون شدم

جمله وجود من توئی، من ز جهان برون شدم

درّگران بها بُُدم، غرقهٔ موج خون شدم

من ز نخست در جهان، فاش بُدم به عقل و جان

عشق گرفت این و آن، شایبهٔ جنون شدم

بی خبرم از آن خبر، کز تو رسید یک سحر

[...]

دل که پیش دوست گوید خون شدم

من کزو دورم چه گویم چون شدم

چون کمر بر قتلشان بستی چه شد؟

کز شمار عاشقان بیرون شدم

از دل ناکام و جان نامراد

[...]

از مکان و لامکان بیرون شدم

عین‌ ذات‌ حضرت‌ بی‌چون شدم