پردهٔ زنبور گل سوری است

و‌آنِ تو این پردهٔ زنبوری است

هر سخنی کز ادبش دوری است

دست بر او مال که دستوری است

مشنو، که مرا از درت، اندیشه دوری است

اندیشه اگر هست، ز هجران، نه ضروری است

دور از تو سرش باد ز تن دور، به شمشیر

آن را که به شمشیر ز کویت، سر دوری است

ما یار نخواهیم گرفتن، به دو عالم

[...]

حسن که در پرده مستوری است

زخم هوس خورده منظوری است

چشم بر اجر عمل، از کوری است

طاعت از بهر طمع، مزدوری است

لیک این نادیدنش نه از کوری است

ناشنیدن نه از کری یا دوری است

چشم بر اجر عمل از کوری است

طاعت از بهر طمع مزدوری است

چشم حس، بینای حال صوری است

وان چنین بینش به معنی کوری است

سالکی کش تجلی صوری است

گر خطا کرد مایهٔ دوری است

سالکی کش تجلی صوری است

گر خطا کرد مایهٔ دوری است

سرخ رویی‌ علّتش‌ منصوری است‌

رنگ‌ زرد آثاری از رنجوری است‌

بی‌قراریِ تو از مجبوری است‌

بی قرار انسان ز عشق‌ نوری است‌

روی تو تمامتر ظهوری است

تا دیدن دیده از قصوری است

گاه او مستور در مجبوری‌ست

گاه پنهان در ته معذوری است

بی تجلی زندگی رنجوری است

عقل مهجوری و دین مجبوری است

در زیر حجاب‌ زشت‌،‌ حوری‌ است

در ابر سیه‌، نهفته نوری است

های و هو کردند کاین جمهوری است،

در قواره از چه او یغفوری است؟