بسی شمع روشن که دودی نداشت

نمودم به دارا و سودی نداشت

در آن تب که جز داغ دودی نداشت

بسی چاره کردند و سودی نداشت

این همه حاضر شد وسودی نداشت

درد او زین هیچ بهبودی نداشت

گفت بسیاری ولی سودی نداشت

خشمگین شد زآنکه بهبودی نداشت

حیف خوردش او بسی سودی نداشت

درد آدم نیز بهبودی نداشت

بسی خواهش آراست سودی نداشت

بر ماه‌پیکر وجودی نداشت

منع کردندش بسی سودی نداشت

گفتن بسیار بهبودی نداشت

از پیِ بهبودِ دردِ ما دوا سودی نداشت

هرکه شد بیمارِ دردِ عشق بهبودی نداشت

بود روزی آن عنایت‌ها که با ما می‌نمود

خوش نمودی داشت اما آنچنان بودی نداشت

دوش کـآمد با رقیبان مست و خنجر می‌کشید

[...]

آنچه نه او بود نمودی نداشت

محض عدم بود و وجودی نداشت

چو طبع غیور تو جودی نداشت

بسی زین نمط گفت و سودی نداشت