مه و خورشید دائم در سجودم

که ایشانند در نور نمودم

چو حق بودم من و واصل ببودم

نمود ذات او حاصل نمودم

اناالحق گویم و در حق نمودم

تو حق بین ای پدر گفت و شنودم

بسی گفتم و بسیاری شنودم

دمی از جستجو فارغ نبودم

غلط این بُد که خودبینی نمودم

عیان عشق تو کلّی ربودم

تو با من گردی و من با تو بودم

یکی بد با توام گفت و شنودم

که من آن دم ترا میآزمودم

وگرنه من غرض آنجا نبودم

بلای عشق و قربت در وجودم

خود اینجا من عیان بود بودم

ندارم اوّل و آخر نمودم

در آخر راز جمله برگشودم

بهر نوعی برآوردم نمودم

ظهور آوردم اینجا بود و بودم

نظر کردم همه یکسان نمودم

که من خود در میان واقف نبودم

ز بود تو چو من نابود بودم

کنون اعیان تو اینجا نمودم

همه من دارم از اصل نمودم

که من باشم یقنی و جمله بودم

نمود جمله در قرآن نمودم

که تا دانی که من غافل نبودم

چو جان از پیش دادم رخ نمودم

عیان معشوق مشکل برگشودم

چو جان از پیش دارم رخ نمودم

عیان معشوق مشکل برگشودم

منم منصور کز عشق نمودم

همه ذرّاتها کرده سجودم

همه بود من است و من نمودم

گره از کارها اینجا گشودم

خبر کن از من این بود وجودم

که من رخ این زمان در سر نمودم

چو من ره بردم و راهت نمودم

در بسته برویت برگشودم