نبشتن به خسرو بیاموختند

دلش را به دانش برافروختند

بفرمود تا آتش افروختند

همه عنبر و زعفران سوختند

بزرگان ز تو دانش آموختند

به تو تیرگیها برافروختند

همان دردگاهش فرو دوختند

به دارو همه درد بسپوختند

به مازندران آتش افروختند

به هر جای شمعی همی سوختند

ز شمشیر تیز آتش افروختند

همه شهر یکسر همی سوختند

خروشید و شمعی برافروختند

برش عود و عنبر همی سوختند

بفرمود تا آذر افروختند

برو عود و عنبر همی سوختند

بتان از سر کوه میسوختند

بجای بت آذر برافروختند

به پیشش همی عود می‌سوختند

تو گفتی همی آتش افروختند

وزو زند و کشتی بیاموختند

ببستند و آذر برافروختند

همه زند و استش همی سوختند

چه پرمایه‌تر بود برتوختند

ازان کوهسار آتش افروختند

بدان خاره بر خار می‌سوختند

بفرمود تا شمع بفروختند

به هر سوی ایوان همی سوختند

ز پیکان همی آتش افروختند

به بر بر زره را همی دوختند

همی عنبر و زعفران سوختند

همه خستگیهاش بردوختند

به شمشیر تیز آتش افروختند

همه شهرها را همی سوختند

به میخ و به مس درزها دوختند

سوار و تن باره بفروختند

همان بی‌کران آتش افروختند

به هرجای مشعل همی سوختند

بر مست شمعی همی سوختند

به زاریش در چرم خر دوختند