کدامست مردی کنارنگ دل

به مردی سیه کرده در جنگ دل

ز هر کس بپرسید و شد تنگ‌دل

ندانست کردار آن سنگ دل

ز کارِ نبشته ببُد تنگدل

که آن مرد بیدانش و سنگدل

نباید که باشی بدین تنگدل

ز تیمار یابد ترا زنگ دل

ببخشود بر ورقهٔ تنگ دل

ز بس نالهٔ زار آن سنگ دل

که بشکست عهد من آن سنگدل

که گشتم از آن سنگدل تنگدل

فرامرز بشنید و شد تنگ دل

وز آن مردم بدرگ سنگ دل

که تا زنده باشد ز غم تنگدل

نداند کسی راز آن سنگدل

چنین داد پاسخ بدان تنگ دل

که شاها مکن خیره زی جنگ دل

چو دیدش جهان پهلوان تنگدل

یکی پیش وی تاخت آن سنگدل

گفت تنها مینگردی تنگدل

پیر گفتش ای جوان سنگدل

عجب دارم از خواب آن سنگدل

که خلقی بخسبند از او تنگدل

سیاه اندرون باشد و سنگدل

که خواهد که موری شود تنگدل

شنید این سخن خواجهٔ سنگدل

که برگشت درویش از او تنگدل

عالمی از تنگ چشمان تنگ دل

جمله سیمین تن ولیکن سنگدل

چو آن ترک سیمین‌بر سنگدل

چنان تنگ چشمست و من تنگدل

جهان خرّم و ما چنین تنگ دل

ز جور بتی مهوش سنگ دل

اگر هست چشم خوش او خمار

مرا او گرفتست در چنگ دل

مرا میل بر صلح و در وصل دوست

[...]

جوانمردی آموز، ای تنگدل

جفا بر ضعیفان کند سنگدل

رفت چون از هوش، پیر تنگدل

کرد روشن شمع را آن سنگدل

مگر از نگاه بتی سنگدل

شد از بت‌پرستان یکی تنگدل