|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، جوانی با پیری نامدار برخورد می‌کند که در گوشه‌ای نشسته و تنهاست. جوان از او می‌پرسد چرا تنها و غمگین است، و پیر به او می‌گوید که او همیشه در حضور خداوند است و این باعث می‌شود که غم و دل‌تنگی را از خود دور کند. پیر به جوان می‌آموزد که هرکس با همراه خود باشد، بهتر است و یک لحظه در کنار عزیزانش شیرین‌تر از همه‌چیز است.
هوش مصنوعی: یک جوان به نزد یک پیر معتبر رفت و او را در گوشه‌ای نشسته دید.
هوش مصنوعی: او به تنهایی به سر می‌برد و هیچ کس در کنارش نبود، حتی کسی که بتواند همدرد او باشد.
هوش مصنوعی: جوان به پیر می‌گوید که چرا تنها به تنگدلی اش خیره شده‌ای؟ پیر در پاسخ می‌گوید، ای جوان سنگدل، تو هم باید به عمق دل دیگران نگاه کنی و فقط به ظاهر توجه نکنی.
هوش مصنوعی: همواره با خدا در نزدیکی و حضور باش، چون اگر دلتنگ شوی، خودت را از او دور مکن.
هوش مصنوعی: هر کسی که با همزاد و دوست خود در کنار هم باشد، یک لحظه از تمام دنیای این دو جهان برایش خوشایندتر است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.