بدرد من اکنون تو خرسند باش

به گیتی درخت برومند باش

به نیک و بد شاه خرسند باش

پرستنده باش و خردمند باش

به سان درخت برومند باش

پدر باش گاهی چو فرزند باش

که بیژن بجانست خرسند باش

بر امید گم بوده فرزند باش

مجوی آز و از دل خردمند باش

به بخش خداوند خرسند باش

به‌هر‌جا که باشی خداوند باش

ز تخمی که کاری برومند باش

با دو سه در بند کمربند باش

کم زن این کم زده چند باش

برین گردش چرخ خرسند باش

جهان را درخت برومند برومند باش

به نیک و بد چرخ خرسند باش

جهان را چو شاخ برومند باش

به نیک و بد چرخ خرسند باش

همیشه مرا از در پند باش

بنده ای در بندگی بی بند باش

هر چه می آید بدان خرسند باش

گر مگسی بر اثر قند باش

ورنه درآتش شو و خرسند باش

هرگز مباش آتش سوزان سپند باش

خود را بسوز و دفع هزاران گزند باش

چون شعله سرمکش که برآرند از تو دود

شو خاک راه و در دو جهان سربلند باش

آزاده زی و صید غزالان درد را

[...]

هرگز مباش آتش سوزان سپند باش

خود را بسوز و دفع هزاران گزند باش

چون شعله سر مکش که برآرند از تو دود

شو خاک راه و در دو جهان سربلند باش

بدین کوش‌و پیوسته‌خرسند باش

به دانش درختی برومند باش