همی گفت کاین جایگاه من است

به نیک اختر بومتان روشن است

چنان دان که الیاس شیراوژن است

چو اسپ افگند پیل رویین‌تن است

همی رای تو برترین گشتن است

نهان تو چون رنگ آهرمن است

یکی گفت بهرام شیراوژن است

که لشکر سراسر بدو روشن است

که هومان نه از روی وز آهن است

نه پیل ژیان و نه آهرمن است

تو گفتی که روی زمین آهن است

ز نیزه هوا نیز در جوشن است

جهان سر به سر گفتی از آهن است

وگر آسمان بر زمین دشمن است

همه خان و مان تو پرشیون است

ترا چه گه لهو و زن کردن است؟

همه بوم و شهرم سر بی تن است

به هر خانه بر کشتگان شیون است

به هرگونه فرزند آبستن است

تو فرزند را دوست و او دشمن است

ستیز آوری کار اهریمن است

ستیزه به پرخاش آبستن است

شما را چه اندیشه از دشمن است

خداتان نگهدار جان در تن است

سپاهی به نزدیک او یک تن است

زتیغ و زنیروی خود ایمن است

جهانجوی را نام شیرافکن است

سرافراز در جنگ شیراوژن است

پدر گرد برزوی شیر افکن است

کزو لرزه بر جان اهریمن است

تو گفتی مگر مرد از آهن است

نه در سر یلان را به کین جوشن است

که فرزند برزوی شیر اوژن است

سپهدار گرد و دلیر افکن است

مرا نام گفتا که ارشیون است

به زابل مرا مأمن و مسکن است

چه سنت است‌ که در شهر زینت زَمَنَ است

رسول شادی و جشن رسول ذوالمِنَن است

خجسته موسم عیدست کاندرین موسم

بر آسمان سعادت ز انجُم انجمن است

اگرچه تهنیت از دیگران به نثر نکوست

[...]

روی آن تُرک جهان آرای ماه روشن است

زلف او در تیره شب بر ماه روشن جوشن است

تاکه او را جوشن است از تیره شب بر طرف ماه

راز من در عشق او پیدا چو روز روشن است

تا گلی نو بشکفد هر ساعتی بر روی او

[...]