ابر کتف ضحاک جادو دو مار

برست و برآورد از ایران دمار

یکی نیزه در دست پیچان چو مار

که جز با دل و جان نکردی شمار

ز گردش رده مردمان بی‌شمار

بسی کژدم زنده از پیش و مار

بد از خیلشان جادوان بی شمار

گرفته بی اندازه پرنده مار

مژه بر چشم من گشته‌ست مسمار

همیدون موی بر اندام من مار

ز گیتی خورده بر دل تیر تیمار

به خاک اندر همی پیچید چون مار

چنین یک یک از لشکر بی شمار

بدین تیغ سامی نمایم سمار

به یک لحظه آن لشکر بی شمار

زتیغ فرامرز شد تارومار

سوی ره شتابد ز سوراخ مار

چو از وی برآرد زمانه دمار

همه شب همی بود پیچان چو مار

گه اندر شگفتی گه اندر شمار

همانا نه درد است، هست آن دو مار

که از مردمان می برآرد دمار

تندرستم من و نیَم بیمار

از خدا را مرا بدو مشمار

از تو چونان برآورند دمار

که ز قوم ثمود روز شمار

چون به شخص ششم رسید شمار

در سر بخت خود شکست خمار

شگفتی فرومانده شه زان شمار

که در مغز مرغان چه بود آن خمار‌!

خبر ده مرا تا بدانم شمار

که در سَله مار‌ست یا مهره‌مار‌؟

دلیران شمشیر زن بی شمار

به مردم گزائی چو پیچنده مار

کسی کاورد با تو در سر خمار

بر او ظلمت خویش را برگمار

ورنه زیر خاک چه کژدم چه مار

می‌گزندت سخت تا روز شمار

این زر و املاک و گنج بیشمار

جملگی پیش تو گردد همچو مار