محّمد بدو اندرون با علی

همان اهل بیت نبی و ولی

ببندید یکسر میان یلی

ابا گرز و با خنجر کابلی

چو شیروی دید آن درفش یلی

به کین روی بنهاد با پردلی

که تو خود مرا دیده و هم دلی

دلم بگسلد گر ز من بگسلی

کنون چنبری گشت یال یلی

نتابد همی خنجر کابلی

پدر پیر سر شد تو برنا دلی

نگر سر ز تاج کیی نگسلی

پدر پیر سر شد تو برنادلی

ز دیدار پیران چرا بگسلی

زره‌دار با خنجر کابلی

به سر بر نهاده کلاه یلی

سرانجمن بد ز یاران علی

که خوانند او را علی ولی

سر مژه چون خنجر کابلی

دو زلفش چو پیچان خط مغولی (؟)

نه از کاهلی بدنه از بد دلی

که در جنگ بد دل کند کاهلی

نترسم که دارم ز روشن‌دلی

به دل، مهرِ جان نبی و علی

درنگ آمدت رای از کاهلی

ز پیری گران گشته و بددلی

من بدین بیدلی و دوست بدین سنگدلی

من بدین محتملی یار بدین مستحلی

یار معشوق من از مستحلی بر نخورد

تا نیاید زمن این بیدلی و محتملی

بفریباند هر روز دلم رازسخن

[...]

ای آنکه به تن ز ارزوی مال چو نالی

از من چو ستم خود کنی از بهر چه نالی؟

در آرزوی خویش بمالید تو را مال

چون گوش دل ای سوختنی سخت نمالی؟

بدخواه تو مال است که مالیدهٔ اوئی

[...]

پیشهٔ این چرخ چیست؟ مفتعلی

نایدش از خلق شرم و نه خجلی

یک هنرستش که عیب او ببرد

آنکه زوالی است فعلش و بدلی

صبر کنم با جهان ازانکه همی

[...]

ای به خطاها بصیر و جلد وملی

نایدت از کار خویش، خود خجلی

هیچ نیابی مرا ز پند و قران

وز غزل و می به طبع در بشلی

حاصل ناید به جسم و جان تو در

[...]

با گشت زمان نیست مرا تنگ دلی

کایزد به کسی داد جهان سخت ملی

بیرون برد از سر بدان مفتعلی

شمشیر خداوند معدبن علی

یکی خیره رایی دوم بددلی

سوم زفتی و چارمین کاهلی

بر افراخت از قلب یال یلی

برون زد چمان چرمه جزغلی