به نام نبی و علی گفته‌ام

گهرهای معنی بسی سفته‌ام

که من لشکر خویش را گفته ام

ز هرکس من این راز بنهفته ام

عاریت کس نپذیرفته‌ام

آنچه دلم گفت بگو گفته‌ام

پیر بدو گفت «‌‌‌نه من خفته‌ام

زانچه تو گفتی بَتَرَت گفته‌ام

یا امیرالمؤمنین جان گفته‌ام

درّ معنی در معانی سفته‌ام

من سبق را از یقینم گفته‌ام

این یقین خود زخود بنهفته‌ام

این معانی را بخلوت گفته‌ام

درّ بالماس معانی سفته‌ام

من عیان و آشکارا گفته‌ام

وین همه درها بمظهر سفته‌ام

آنچه او گفتا بگو من گفته‌ام

من بگفت دیگران کی رفته‌ام

من سخن ازدانش او گفته‌ام

وز عطایش درّ معنی سفته‌ام

این معانی را بجوهر گفته‌ام

درّ اسرارش به مظهر سفته‌ام

من سخن از دانش او گفته‌ام

در چنین راهی نه به او رفته‌ام

این کتب اندر عبادت گفته‌ام

درّ اسرارش بشبها سفته‌ام

ای صاحبی که از نفحات شمایلت

پر خنده اندرون چو گل نو شکفته ام

در پوست همچو غنچه نمی گنجم از نشاط

تا مهر تو درین دل خونین نهفته ام

هر شام تا به صبح به الماس طبع تیز

[...]

تا بکوشد او که نی من خفته‌ام

تیز رو گو پیش ره بگرفته‌ام

ثالثا تا از تو بیرون رفته‌ام

گوییا ثالث ثلاثه گفته‌ام

بدین ماند این قامت خفته‌ام

که گویی به گل در فرو رفته‌ام

بخت میامد ولی من خفته ام

او پریشان نیست من آشفته ام

شب از گریه چندان گهر سفته ام

که تا روز غرق گهر خفته ام

ولی چون تو را درنیاید به گوش

چه سود این گهرها که من سفته ام

به جمعیت وصل ره چون برم

[...]

در مدیحت تازه شعری گفته ام

گوهری روشن چو شعری سفته ام