همان به که خواهم چو بانوی شوی

انیس دل و قوت جانم شوی

چون که اندر راه حق یک تن شوی

از وجود خویشتن فارغ شوی

گر نباشد عشق تو خود کی شوی

اندرین منزل کجا هرگز شوی

بدو گفت سام ار خداجو شوی

چو من در جان ز اهل ایمان شوی

یک نظر منظور اهل دل شوی

به که بر بالای گنج زر شوی

در حقیقت آن زمان عارف شوی

کز خودی خود بکل بیرون شوی

گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی

گه در ته جوی این و آن ریگ شوی

بر معرفتت بگو چه خواهد افزود

گیرم که تو نیز خواجه ... شوی

ندارم خواهش زن تا کنی شوی

ازین امید دست خویشتن شوی

دست از مس وجود چو مردانِ ره بشوی

تا کیمیای عشق بیابی و زر شوی

کن جوانمردی که تا مردم شوی

بلکه وقتی داروی دردی شوی