در عشق تو خاک تیره شد مفرش من

هجران تو تلخ کرد عیش خوش من

از بس ستم فراقت ای مهوش من

چشم من پر آب شد از آتش من

چون دگرباره ترک دلکش من

در جگر دید جوش آتش من

بترس از آه همچون آتش من

مرا برهان ز عیش ناخوش من

آه ازین زندگیّ ناخوش من

وز دل و خاطر مشوّش من

سپر زخم حادثات شدست

دل پر تیر همچو ترکش من

در همه عمر خویش نشنیدست

[...]

آه از این زندگیّ ناخوش من

وز دل و خاطر مشوّش من

سپر زخم حادثات شدست

دل پر تیر همچو ترکش من

در همه عصر خویش نشنیدست

[...]

هشت جنت هفت دوزخ پیش من

هست پیدا همچو بت پیش شمن

کای بی خبران ز آتش من

وز داغ دل بلاکش من

شاها ز زمانه گم شد آسایش من

انبار فلک مباش در مالش من

خود ناصیه روان ارسطوی خرد

آراست به داغ بیعت دانش من

به آبم داد بخت سرکش من

به صد طوفان نمیرد آتش من

بده ساقی شراب بی غش من

دم آبی بزن بر آتش من

سوزد ازآتش هجرش دل محنت کش من

لیک وصلش زند آبی‌به سرآتش من