لاله از خون دیده آغشته

متحیر بماند و سرگشته

کجا نامه حریری بُد نبشته

به مشک و عنبر و می در سرشته

ز چرخ آمد همه چیزی نوشته

نوشته با روان ما سرشته

فراموش کرد آزار گذشته

تو گفتی دیو موبد شد فرشته

نه از دانش دگر گردد سرشته

نه از مردی دگر گردد نوشته

ز عشقی تاب او از حد گذشته

به عشقی گرم بوده سرد گشته

منم از خرمی درویش گشته

چراغ خود به دست خویش کشته

مهی بر صورت ایشان نبشته

بهی بر عادت ایشان سرشته

زود بخرندشان ز حال نگشته

هرگز که خریده بود دختر کشته!

کشته و برکشته چند روز گذشته

در کفنی هیچ کشته را ننبشته

فرش مشتی گرسنه بنوشته

چاکرش زان یکی دوتا گشته

عقل در آب رویش آغشته

سهو در گِرد دینش ناگشته

وآن گزین همه جهان کشته

در گِل و خون تنش بیاغشته

چون نشیند عوان به خر پشته

چه تو در پیش او چه خر کشته

نظام الدین شه والای میران

ایا ذات تو از رحمت سرشته

هوای مهر تو ایزد تعالی

بدلهای خلایق بر نوشته

ندانم یکتن از کل خلایق

[...]

عقابان‌ِ خدنگ‌ِ خون‌سرشته

برات کرکسان بر پر نبشته

سوی چین شد بر ابرو چین سرشته

«اذا جاء القضاء» بر سر نوشته

بلا و رنج را آماج گشته

بلا ز اندازه، رنج از حد گذشته

بهشتی شربتی از جان سرشته

ولی نام طمع بر یخ نوشته

تنی چون شیر با شکر سرشته

تباشیرش به جای شیر هشته

بر آن لوح زر از سیم سرشته

زر اندر سیم ترکیبی نوشته