بت، اگرچه لطیف دارد نقش

نزد رخسارهٔ تو هست خراش

هم چنان سرمه که دخت خوب روی

هم به سان گرد بردارد ز روی

گرچه هر روز اندکی برداردش

بافدم روزی به پایان آردش

آن که از این سخن شنید ارزش

باز پیش آر، تا کند پژهش

باز کرد از خواب زن را نرم و خوش

گفت: دزدانند و آمد پای پش

نگهبان او پای کرده بکش

نشسته به بیشه درون شاهفش

ببخشود یزدان نیکی‌دهش

کجا بودنی داشت اندر بوش

وزان پس دوان دست کرده به کش

بیامد بر شاه خورشید فش

یکی بچه بد چون گوی شیرفش

به بالا بلند و به دیدار کش

نه دشواری از چیز برترمنش

نه آسانی از اندک اندر بوش

بفرمودمت کای برادر به کش

که جای خرد نیست و هنگام هش

چرا گفت نگرفتمش زیرکش

همی بر کمر ساختم بند خوش

چو بیدار شد رستم از خواب خوش

برآشفت با بارهٔ دستکش

بیارم کنون لشکری شیرفش

برآرم شما را سر از خواب خوش

برآورد آن گرد سالار کش

نه با دیو جان و نه با پیل هش

چو بیدار شد رستم از خواب خوش

به کار امدش بارهٔ دستکش

چنین گفت کاین کودک شیرفش

مرا پرورانید باید به کش

پرستار با مجمر و بوی خوش

نظاره برو دست کرده به کش

به نیروی یزدان نیکی دهش

کزین کوه آتش نیابم تپش

چنان پیش گرسیوز آورد خوش

که گفتی ندارد کسی زیرکش

سپهبد بلرزید در خواب خوش

بجنبید گلشهر خورشید فش