از آن می هر که خورد او بی هوس شد

فغان و نالهٔ او چون جرس شد

عقل کو مغلوب نفس، او نفس شد

مشتری مات زحل شد نحس شد

جهان خلق و امر از یک نفَس شد

که هم آن دم که آمد باز پس شد

شبی که روی تو ما را چراغ مجلس شد

به سوختن دل پروانه‌اش مهوس شد

دو چشمت از دل و دین آنچه داشتم بردند

توانگری که به مستان نشست مفلس شد

ز کیمیای نظر چون تو خاک زر سازی

[...]

ستاره‌ای بدرخشید و ماهِ مجلس شد

دل رمیدهٔ ما را رفیق و مونس شد

نگارِ من که به مکتب نرفت و خط ننوشت

به غمزه مسأله‌آموزِ صد مُدَرِّس شد

به بویِ او دلِ بیمارِ عاشقان چو صبا

[...]

به توبه شیخ مهوس مرا موسوس شد

چو دید ساغر لعلت حریف مجلس شد

که بست طاق خم ابرویت تعالی الله

که سجده گاه دل و جان صد مهندس شد

خراب بود به وحشت سرای هجر دلم

[...]

آن شوخ، انیس بوالهوس شد

خونگرمی شعله، صرف خس شد

نزدیک رسید وعده بوس

شفتالوی خام، نیمرس شد

بر من ز نسیم بخت وارون

[...]

درکارگاه غیب چو طرح لباس شد

گل را حریر قسمت و ما را پلاس شد

حربا نکرد روی به محراب آفتاب

در خاک نقش پای تو تا روشناس شد

بر خاک حسرت، از دم شمشیر ناز تو

[...]

به خون بی گناهان دسترس شد

ز نخوت مست گشت و خود عسس شد

جهان خلق و امر از یک نفس شد

که هم آن دم که آمد باز پس شد

ابوالبرکات زان پس حق نفس شد

و زان پس بوسعید از اندلس شد

به «قطنی قطنی» او پس بینفس شد

ندارم جا دگر یعنی که بس شد

نه هر جنبنده‌ئی صاحب نفس شد

کسی قدر نفس داند که کس شد

ابوالبرکات‌ زآن پس‌ حق‌ نفس‌ شد

وز آن پس‌ بوسعید از اندلس‌ شد

چو مجلس وکلا را ملک مؤسس شد

ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

عنایت شه و بخشایش ولیعهدش

دل رمیدهٔ ما را انیس و مونس شد

ز فخر طعنه به مینو زند بهارستان

[...]

سرمایه از کسادی پوسید و مندرس شد

در در خریطه سنگ زر در خزینه مس شد

برهان نقیض مطلوب دعوی خلاف حس شد

ظاهر زما نهفته طاهر زما نجس شد