این جهان و آن جهان و هر چه هست

عاشقان را روی معشوق است و بس

گر نباشد قبلهٔ عالم مرا

قبلهٔ من کوی معشوقست و بس

این جهان و آن جهان و هر چه هست

عاشقان را روی معشوق است و بس

گر نباشد قبله عالم مرا

قبله من کوی معشوقست و بس

گه کین ترا گر سنانست و بس

مرا تیر و گرز گران است و بس

که در بند ارژنگ شاه است و بس

بدان بند کارش تباهست و بس

پس همه بر چیست بر هیچ است و بس

هیچ هیچست این همه هیچست و بس

دوش خرد گفت بروح القدس

کز تو سؤالم همه اینست و بس

کاهل سخن را چو تو دانی بحق

راست بگو تا که گزین است و بس

گفت کنون قدوه اهل سخن

[...]

دل من طلبکار بار است و بس

ازین دل همینم به کار است و بس

شدم خاک و نگذشته بر من چو باد

ازو بر دل اینم غبار است و بس

به داغ فراموشیم ماند و رفت

[...]

آتشم در جان و در دل حسرت جامست و بس

حاصل عمرم همین اندیشهٔ خامست و بس

جام یاقوت و شراب لعل خاصان را رسد

بی‌نوایان را نظر بر رحمت عامست و بس

صد سخن در ضمن هر یک نکتهٔ شیرین اوست

[...]

بزم وصلت دیده ام، آن زهر در جام است و بس

می شنیدم شربت لطفی، همین نام است و بس

دانه می ریزد، تغافل می کن و می بین نهان

شیوهٔ صیاد پی افکندن دام است و بس

جلوهٔ ناز از هزاران شیوهٔ خوبی یکیست

[...]

تشنگی را مبدأ از آب است و بس

تشنگان را آب جذابست و بس

نیست‌چون یک شاهد اندر بزم و هر سو بنگری

طرّهٔ پرتاب و گیسوی پریشانست و بس

کثرت اندر عکس نبود ناقص توحید اصل

این تکثر خود بر آن توحید برهان است و بس

فروزندهٔ مهر و ماه است و بس

کمین بندهٔ پادشاهست و بس

غیر انسان هرچه باشد ظل انسان است و بس

معنی انسان همانا شاه مردان است و بس

هست هستی فی المثل جسمی که در وی جان علیست

وین بود روشن که بود جسم از جان است و بس

هرکه خود را سوخت بیباکانه چون پروانه دید

[...]