همچو فرعونی مرصع کرده ریش

برتر از عیسی پریده از خریش

بکرد از سخن‌های خاطر پریش

درون دلم چون در‌ِ خانه ریش

مرا خود دلی دردمند است ریش

تو نیزم نمک بر جراحت مریش

فریاد ز چشم یار و جادو گریش

واشوب ز زلف دبر و کافریش

گفتم که بجان که می خرد مهر مهم

خورشید برآمد که منم مشتریش

باغ پر زیب ز صنعتوریش

آب آیینه ز روشنگریش

بهره ای نیست ز طاعتوریش

لب بجنبان به شفاعتگریش

عقل معزول ز گرد آوریش

وهم عاجز ز مساحتگریش

کن به صافی صفتان رهبریش

متصف دار به صوفیگریش

نه چو همیان که زر و بی زریش

می دهد فربهی و لاغریش

تو سوی جود کنی رهبریش

رو به احسان و عطا آوریش

مهر نما بر همه کس ظل کرم گستریش

نور فزار در همه دل مهر هنرپروریش

هست این قانون سلطان هریش

ای هزاران خنده ات بادا بریش

خروشی بر کشیده از دل ریش

به آب دیده شسته سبلت و ریش

بر اسیری چند و جمعی دل پریش

بر مریضی چند و خیلی سینه ریش

مویه سر گیرند از دل های ریش

عنبر افشانند از موی پریش

پوشش اورنگ آن جمع پریش

دود آه آتش دل های ریش

کای ز هجرت داغ بر دل های ریش

بی تو شد بر باد موهای پریش

پنبه می چسبانمش تا خون ریش

از سر خونین نریزد روی ریش »